Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini
Senden habersiz girdim.. Her sey yerli yerindeydi ufak tefek değişiklikler hariç... Bir seyden kaçıyor gibi takip ediliyormusum duygusuyla korkarak etrafa bakmaya basladım. Köşe yazılarını severdin, 3-5 takip ettiğin yazar vardı onlar hafızalardan duvarda duran küçük mantar panoya asılmıstı..Neleri okuduğunu, neleri takip ettiğini küçük çocuk merakıyla karıştırırken, gözlerim gözlerimi buldu birden.. Zorla aldığın resmim, üzerinde sarı bi raptiye... Üstünde 1-2 diil saysını hatrlamadığım raptiye izi vardı...- Kaç defa çıkarıp taktın acaba o resmi ya da kaç defa mezen oldu içtiklerinin yanında-
Bir izde ben yaptım o resime. Resmin üstünden raptiyeyi çıkarınca altından 2 tane şiir okumam için yalvarıyodu sanki... Üzgünüm sevgilim, okumamazlık edemezdim, bilmeliydim arkamdan söyleyemediklerini hangi cümlelerle telafi ettiğini...Yaramaz cocuk gibi hızlı hareketlerle iki şiiride gözlerimi kırpmadan okudum..Düşünmeme sebep olan bu üsteki satırları aklıma kazıdım saniyelerle yarısarak.. O kadar cok zaman gecmişti ki, seni en son gördüğümden beri, o cümleler gözlermin önünde hayalinle birleserek canlandılar sanki...O gözlerden çok yaş akmıştı ve yine aktı.. Merak ediordun beni..Etmiştin.. Sonra mı? .. Gördün .. Şimdi sorma sırası bana geçsin, peki hala çocuksumu bakıyor gözlerim ?!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder